Camino per Ramón y Cajal. M'aturo. La
pintada -també hi deu contribuir el color i la cal·ligrafia- em
produeix una tendresa infinita. El sentiment dura un nanosegon.
Continuo. Avui el crepuscle em sembla llarg, interminable.
LA "NIT DELS VIDRES TRENCATS"
Fa 3 hores
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada